1υπολαβων δε βαλδαδ ο σαυχιτης λεγει
2μεχρι τινος ου παυση επισχες ινα και αυτοι λαλησωμεν
3δια τι ωσπερ τετραποδα σεσιωπηκαμεν εναντιον σου
4κεχρηται σοι οργη τι γαρ εαν συ αποθανης αοικητος η υπ ουρανον η καταστραφησεται ορη εκ θεμελιων
5και φως ασεβων σβεσθησεται και ουκ αποβησεται αυτων η φλοξ
6το φως αυτου σκοτος εν διαιτη ο δε λυχνος επ αυτω σβεσθησεται
7θηρευσαισαν ελαχιστοι τα υπαρχοντα αυτου σφαλαι δε αυτου η βουλη
8εμβεβληται δε ο πους αυτου εν παγιδι εν δικτυω ελιχθειη
9ελθοισαν δε επ αυτον παγιδες κατισχυσει επ αυτον διψωντας
10κεκρυπται εν τη γη σχοινιον αυτου και η συλλημψις αυτου επι τριβων
11κυκλω ολεσαισαν αυτον οδυναι πολλοι δε περι ποδας αυτου ελθοισαν εν λιμω στενω
12πτωμα δε αυτω ητοιμασται εξαισιον
13βρωθειησαν αυτου κλωνες ποδων κατεδεται δε τα ωραια αυτου θανατος
14εκραγειη δε εκ διαιτης αυτου ιασις σχοιη δε αυτον αναγκη αιτια βασιλικη
15κατασκηνωσει εν τη σκηνη αυτου εν νυκτι αυτου κατασπαρησονται τα ευπρεπη αυτου θειω
16υποκατωθεν αι ριζαι αυτου ξηρανθησονται και επανωθεν επιπεσειται θερισμος αυτου
17το μνημοσυνον αυτου απολοιτο εκ γης και υπαρχει ονομα αυτω επι προσωπον εξωτερω
18απωσειεν αυτον εκ φωτος εις σκοτος
19ουκ εσται επιγνωστος εν λαω αυτου ουδε σεσωσμενος εν τη υπ ουρανον ο οικος αυτου αλλ εν τοις αυτου ζησονται ετεροι
20επ αυτω εστεναξαν εσχατοι πρωτους δε εσχεν θαυμα
21ουτοι εισιν οικοι αδικων ουτος δε ο τοπος των μη ειδοτων τον κυριον