1εν ετει τριτω της βασιλειας βαλτασαρ του βασιλεως ορασις ωφθη προς με εγω δανιηλ μετα την οφθεισαν μοι την αρχην
2και ημην εν σουσοις τη βαρει η εστιν εν χωρα αιλαμ και ειδον εν οραματι και ημην επι του ουβαλ
3και ηρα τους οφθαλμους μου και ειδον και ιδου κριος εις εστηκως προ του ουβαλ και αυτω κερατα και τα κερατα υψηλα και το εν υψηλοτερον του ετερου και το υψηλον ανεβαινεν επ εσχατων
4ειδον τον κριον κερατιζοντα κατα θαλασσαν και βορραν και νοτον και παντα τα θηρια ου στησονται ενωπιον αυτου και ουκ ην ο εξαιρουμενος εκ χειρος αυτου και εποιησεν κατα το θελημα αυτου και εμεγαλυνθη
5και εγω ημην συνιων και ιδου τραγος αιγων ηρχετο απο λιβος επι προσωπον πασης της γης και ουκ ην απτομενος της γης και τω τραγω κερας θεωρητον ανα μεσον των οφθαλμων αυτου
6και ηλθεν εως του κριου του τα κερατα εχοντος ου ειδον εστωτος ενωπιον του ουβαλ και εδραμεν προς αυτον εν ορμη της ισχυος αυτου
7και ειδον αυτον φθανοντα εως του κριου και εξηγριανθη προς αυτον και επαισεν τον κριον και συνετριψεν αμφοτερα τα κερατα αυτου και ουκ ην ισχυς τω κριω του στηναι ενωπιον αυτου και ερριψεν αυτον επι την γην και συνεπατησεν αυτον και ουκ ην ο εξαιρουμενος τον κριον εκ χειρος αυτου
8και ο τραγος των αιγων εμεγαλυνθη εως σφοδρα και εν τω ισχυσαι αυτον συνετριβη το κερας αυτου το μεγα και ανεβη κερατα τεσσαρα υποκατω αυτου εις τους τεσσαρας ανεμους του ουρανου
9και εκ του ενος αυτων εξηλθεν κερας εν ισχυρον και εμεγαλυνθη περισσως προς τον νοτον και προς ανατολην και προς την δυναμιν
10εμεγαλυνθη εως της δυναμεως του ουρανου και επεσεν επι την γην απο της δυναμεως του ουρανου και απο των αστρων και συνεπατησεν αυτα
11και εως ου ο αρχιστρατηγος ρυσηται την αιχμαλωσιαν και δι αυτον θυσια ερραχθη και εγενηθη και κατευοδωθη αυτω και το αγιον ερημωθησεται
12και εδοθη επι την θυσιαν αμαρτια και ερριφη χαμαι η δικαιοσυνη και εποιησεν και ευοδωθη
13και ηκουσα ενος αγιου λαλουντος και ειπεν εις αγιος τω φελμουνι τω λαλουντι εως ποτε η ορασις στησεται η θυσια η αρθεισα και η αμαρτια ερημωσεως η δοθεισα και το αγιον και η δυναμις συμπατηθησεται
14και ειπεν αυτω εως εσπερας και πρωι ημεραι δισχιλιαι και τριακοσιαι και καθαρισθησεται το αγιον
15και εγενετο εν τω ιδειν με εγω δανιηλ την ορασιν και εζητουν συνεσιν και ιδου εστη ενωπιον εμου ως ορασις ανδρος
16και ηκουσα φωνην ανδρος ανα μεσον του ουβαλ και εκαλεσεν και ειπεν γαβριηλ συνετισον εκεινον την ορασιν
17και ηλθεν και εστη εχομενος της στασεως μου και εν τω ελθειν αυτον εθαμβηθην και πιπτω επι προσωπον μου και ειπεν προς με συνες υιε ανθρωπου ετι γαρ εις καιρου περας η ορασις
18και εν τω λαλειν αυτον μετ εμου πιπτω επι προσωπον μου επι την γην και ηψατο μου και εστησεν με επι ποδας
19και ειπεν ιδου εγω γνωριζω σοι τα εσομενα επ εσχατων της οργης ετι γαρ εις καιρου περας η ορασις
20ο κριος ον ειδες ο εχων τα κερατα βασιλευς μηδων και περσων
21και ο τραγος των αιγων βασιλευς ελληνων και το κερας το μεγα ο ην ανα μεσον των οφθαλμων αυτου αυτος εστιν ο βασιλευς ο πρωτος
22και του συντριβεντος ου εστησαν τεσσαρα υποκατω κερατα τεσσαρες βασιλεις εκ του εθνους αυτου αναστησονται και ουκ εν τη ισχυι αυτου
23και επ εσχατων της βασιλειας αυτων πληρουμενων των αμαρτιων αυτων αναστησεται βασιλευς αναιδης προσωπω και συνιων προβληματα
24και κραταια η ισχυς αυτου και ουκ εν τη ισχυι αυτου και θαυμαστα διαφθερει και κατευθυνει και ποιησει και διαφθερει ισχυρους και λαον αγιον
25και ο ζυγος του κλοιου αυτου κατευθυνει δολος εν τη χειρι αυτου και εν καρδια αυτου μεγαλυνθησεται και δολω διαφθερει πολλους και επι απωλειας πολλων στησεται και ως ωα χειρι συντριψει
26και η ορασις της εσπερας και της πρωιας της ρηθεισης αληθης εστιν και συ σφραγισον την ορασιν οτι εις ημερας πολλας
27και εγω δανιηλ εκοιμηθην και εμαλακισθην ημερας και ανεστην και εποιουν τα εργα του βασιλεως και εθαυμαζον την ορασιν και ουκ ην ο συνιων