1και ηρεσεν ενωπιον δαρειου και κατεστησεν επι της βασιλειας σατραπας εκατον εικοσι του ειναι αυτους εν ολη τη βασιλεια αυτου 2και επανω αυτων τακτικους τρεις ων ην δανιηλ εις εξ αυτων του αποδιδοναι αυτοις τους σατραπας λογον οπως ο βασιλευς μη ενοχληται 3και ην δανιηλ υπερ αυτους οτι πνευμα περισσον εν αυτω και ο βασιλευς κατεστησεν αυτον εφ ολης της βασιλειας αυτου 4και οι τακτικοι και οι σατραπαι εζητουν προφασιν ευρειν κατα δανιηλ και πασαν προφασιν και παραπτωμα και αμβλακημα ουχ ευρον κατ αυτου οτι πιστος ην 5και ειπον οι τακτικοι ουχ ευρησομεν κατα δανιηλ προφασιν ει μη εν νομιμοις θεου αυτου 6τοτε οι τακτικοι και οι σατραπαι παρεστησαν τω βασιλει και ειπαν αυτω δαρειε βασιλευ εις τους αιωνας ζηθι 7συνεβουλευσαντο παντες οι επι της βασιλειας σου στρατηγοι και σατραπαι υπατοι και τοπαρχαι του στησαι στασει βασιλικη και ενισχυσαι ορισμον οπως ος αν αιτηση αιτημα παρα παντος θεου και ανθρωπου εως ημερων τριακοντα αλλ η παρα σου βασιλευ εμβληθησεται εις τον λακκον των λεοντων 8νυν ουν βασιλευ στησον τον ορισμον και εκθες γραφην οπως μη αλλοιωθη το δογμα μηδων και περσων 9τοτε ο βασιλευς δαρειος επεταξεν γραφηναι το δογμα 10και δανιηλ ηνικα εγνω οτι ενεταγη το δογμα εισηλθεν εις τον οικον αυτου και αι θυριδες ανεωγμεναι αυτω εν τοις υπερωοις αυτου κατεναντι ιερουσαλημ και καιρους τρεις της ημερας ην καμπτων επι τα γονατα αυτου και προσευχομενος και εξομολογουμενος εναντιον του θεου αυτου καθως ην ποιων εμπροσθεν 11τοτε οι ανδρες εκεινοι παρετηρησαν και ευρον τον δανιηλ αξιουντα και δεομενον του θεου αυτου 12και προσελθοντες λεγουσιν τω βασιλει βασιλευ ουχ ορισμον εταξας οπως πας ανθρωπος ος αν αιτηση παρα παντος θεου και ανθρωπου αιτημα εως ημερων τριακοντα αλλ η παρα σου βασιλευ εμβληθησεται εις τον λακκον των λεοντων και ειπεν ο βασιλευς αληθινος ο λογος και το δογμα μηδων και περσων ου παρελευσεται 13τοτε απεκριθησαν και λεγουσιν ενωπιον του βασιλεως δανιηλ ο απο των υιων της αιχμαλωσιας της ιουδαιας ουχ υπεταγη τω δογματι σου περι του ορισμου ου εταξας και καιρους τρεις της ημερας αιτει παρα του θεου αυτου τα αιτηματα αυτου 14τοτε ο βασιλευς ως το ρημα ηκουσεν πολυ ελυπηθη επ αυτω και περι του δανιηλ ηγωνισατο του εξελεσθαι αυτον και εως εσπερας ην αγωνιζομενος του εξελεσθαι αυτον 15τοτε οι ανδρες εκεινοι λεγουσιν τω βασιλει γνωθι βασιλευ οτι δογμα μηδοις και περσαις του παν ορισμον και στασιν ην αν ο βασιλευς στηση ου δει παραλλαξαι 16τοτε ο βασιλευς ειπεν και ηγαγον τον δανιηλ και ενεβαλον αυτον εις τον λακκον των λεοντων και ειπεν ο βασιλευς τω δανιηλ ο θεος σου ω συ λατρευεις ενδελεχως αυτος εξελειται σε 17και ηνεγκαν λιθον και επεθηκαν επι το στομα του λακκου και εσφραγισατο ο βασιλευς εν τω δακτυλιω αυτου και εν τω δακτυλιω των μεγιστανων αυτου οπως μη αλλοιωθη πραγμα εν τω δανιηλ 18και απηλθεν ο βασιλευς εις τον οικον αυτου και εκοιμηθη αδειπνος και εδεσματα ουκ εισηνεγκαν αυτω και ο υπνος απεστη απ αυτου και απεκλεισεν ο θεος τα στοματα των λεοντων και ου παρηνωχλησαν τω δανιηλ 19τοτε ο βασιλευς ανεστη το πρωι εν τω φωτι και εν σπουδη ηλθεν επι τον λακκον των λεοντων 20και εν τω εγγιζειν αυτον τω λακκω εβοησεν φωνη ισχυρα δανιηλ ο δουλος του θεου του ζωντος ο θεος σου ω συ λατρευεις ενδελεχως ει ηδυνηθη εξελεσθαι σε εκ στοματος των λεοντων 21και ειπεν δανιηλ τω βασιλει βασιλευ εις τους αιωνας ζηθι 22ο θεος μου απεστειλεν τον αγγελον αυτου και ενεφραξεν τα στοματα των λεοντων και ουκ ελυμηναντο με οτι κατεναντι αυτου ευθυτης ηυρεθη μοι και ενωπιον δε σου βασιλευ παραπτωμα ουκ εποιησα 23τοτε ο βασιλευς πολυ ηγαθυνθη επ αυτω και τον δανιηλ ειπεν ανενεγκαι εκ του λακκου και ανηνεχθη δανιηλ εκ του λακκου και πασα διαφθορα ουχ ευρεθη εν αυτω οτι επιστευσεν εν τω θεω αυτου 24και ειπεν ο βασιλευς και ηγαγοσαν τους ανδρας τους διαβαλοντας τον δανιηλ και εις τον λακκον των λεοντων ενεβληθησαν αυτοι και οι υιοι αυτων και αι γυναικες αυτων και ουκ εφθασαν εις το εδαφος του λακκου εως ου εκυριευσαν αυτων οι λεοντες και παντα τα οστα αυτων ελεπτυναν 25τοτε δαρειος ο βασιλευς εγραψεν πασι τοις λαοις φυλαις γλωσσαις τοις οικουσιν εν παση τη γη ειρηνη υμιν πληθυνθειη 26εκ προσωπου μου ετεθη δογμα του εν παση αρχη της βασιλειας μου ειναι τρεμοντας και φοβουμενους απο προσωπου του θεου δανιηλ οτι αυτος εστιν θεος ζων και μενων εις τους αιωνας και η βασιλεια αυτου ου διαφθαρησεται και η κυριεια αυτου εως τελους 27αντιλαμβανεται και ρυεται και ποιει σημεια και τερατα εν ουρανω και επι της γης οστις εξειλατο τον δανιηλ εκ χειρος των λεοντων 28και δανιηλ κατευθυνεν εν τη βασιλεια δαρειου και εν τη βασιλεια κυρου του περσου