1 ای خداوند، مرا در غضب خود توبیخ منما. و مرا در خشم خویش تادیب مکن! 2ای خداوند، بر من کرم فرما زیرا که پژمردهام! ای خداوند، مرا شفا ده زیرا که استخوانهایم مضطرب است، 3 و جان من بشدت پریشان است. پس توای خداوند، تا به کی؟ 4ای خداوند، رجوع کن و جانم را خلاصی ده! به رحمت خویش مرا نجاتبخش! 5 زیرا که در موت ذکرتو نمی باشد! در هاویه کیست که تو را حمدگوید؟
6 از ناله خود واماندهام! تمامی شب تخت خواب خود را غرق میکنم، و بسترخویش را به اشکها تر میسازم! 7 چشم من ازغصه کاهیده شد و بسبب همه دشمنانم تارگردید.
8ای همه بدکاران از من دور شوید، زیراخداوند آواز گریه مرا شنیده است! 9 خداونداستغاثه مرا شنیده است. خداوند دعای مرااجابت خواهد نمود. 10 همه دشمنانم به شدت خجل و پریشان خواهند شد. روبرگردانیده، ناگهان خجل خواهند گردید.