1 پس ایوب در جواب گفت: 2 «به درستی که شما قوم هستید، و حکمت با شما خواهد مرد. 3 لیکن مرا نیز مثل شما فهم هست، و از شما کمتر نیستم. و کیست که مثل این چیزها را نمی داند؟ 4 برای رفیق خود مسخره گردیده‌ام. کسی‌که خدا را خوانده است و او رامستجاب فرموده، مرد عادل و کامل، مسخره شده است. 5 در افکار آسودگان، برای مصیبت اهانت است. مهیا شده برای هرکه پایش بلغزد. 6 خیمه های دزدان به سلامت است و آنانی که خدا را غضبناک می‌سازند ایمن هستند، که خدای خود را در دست خود می‌آورند.

7 «لیکن الان از بهایم بپرس و تو را تعلیم خواهند داد. و از مرغان هوا و برایت بیان خواهندنمود. 8 یا به زمین سخن بران و تو را تعلیم خواهدداد، و ماهیان دریا به تو خبر خواهند رسانید. 9 کیست که از جمیع این چیزها نمی فهمد که دست خداوند آنها را به‌جا آورده است، 10 که جان جمیع زندگان در دست وی است، و روح جمیع افراد بشر؟ 11 آیا گوش سخنان رانمی آزماید، چنانکه کام خوراک خود رامی چشد؟ 12 نزد پیران حکمت است، و عمردراز فطانت می‌باشد. 13 لیکن حکمت و کبریایی نزد وی است. مشورت و فطانت از آن او است. 14 اینک او منهدم می‌سازد و نمی توان بنا نمود. انسان را می‌بندد و نمی توان گشود. 15 اینک آبهارا باز می‌دارد و خشک می‌شود، و آنها را رهامی کند و زمین را واژگون می‌سازد. 16 قوت ووجود نزد وی است. فریبنده و فریب خورده از آن او است. 17 مشیران را غارت زده می‌رباید، وحاکمان را احمق می‌گرداند. 18 بند پادشاهان را می گشاید و در کمر ایشان کمربند می‌بندد. 19 کاهنان را غارت زده می‌رباید، و زورآوران راسرنگون می‌سازد. 20 بلاغت معتمدین را نابودمی گرداند، و فهم پیران را برمی دارد. 21 اهانت رابر نجیبان می‌ریزد و کمربند مقتدران را سست می‌گرداند. 22 چیزهای عمیق را از تاریکی منکشف می‌سازد، و سایه موت را به روشنایی بیرون می‌آورد. 23 امت‌ها را ترقی می‌دهد و آنهارا هلاک می‌سازد، امت‌ها را وسعت می‌دهد وآنها را جلای وطن می‌فرماید. 24 عقل روسای قوم های زمین را می‌رباید، و ایشان را در بیابان آواره می‌گرداند، جایی که راه نیست. 25 درتاریکی کورانه راه می‌روند و نور نیست. و ایشان را مثل مستان افتان و خیزان می‌گرداند.