1Kien foriris via amato, 2Mia amato iris en sian ĝardenon, al la bedoj de aromaĵoj, 3Mi apartenas al mia amato, kaj mia amato apartenas al mi; 4Ho, mia amatino, vi estas bela kiel Tirca, 5Forturnu la okulojn for de mi, 6Viaj dentoj estas kiel aro da ŝafinoj, 7Kiel peco de granato, viaj vangoj aspektas 8Da reĝinoj ekzistas sesdek, kaj okdeko da kromvirinoj, 9Sed unu sola estas mia kolombino, mia virtulino; 10Kiu estas ŝi, kiu aspektas kiel la matenruĝo, 11Mi iris en la nuksarban ĝardenon, 12Tiam mi ankoraŭ ne sciis, 13Turniĝu, turniĝu, ho Ŝulamit;