1 2Antaŭ ol la montoj naskiĝis 3Vi venigas homon al polvo; 4Ĉar mil jaroj estas en Viaj okuloj 5Vi forfluigas ilin torente, ili estas kiel sonĝo; 6Matene ĝi floras kaj ĝermas, 7Jes, ni pereas de Via kolero, 8Vi metis niajn malbonagojn antaŭ Vin, 9Ĉar ĉiuj niaj tagoj pasis sub Via kolero, 10La daŭro de nia vivo estas sepdek jaroj, 11Kiu scias la forton de Via kolero, 12Instruu nin kalkuli niajn tagojn, 13Returnu Vin, ho Eternulo! Kiel longe? 14Satigu nin matene per Via boneco; 15Ĝojigu nin tiel longe, kiel Vi nin premis, 16Al Viaj sklavoj aperu Viaj faroj, 17Kaj la favoro de la Eternulo, nia Dio, estu super ni;