1 2Sed mi — apenaŭ ne falŝanceliĝis miaj piedoj, 3Ĉar mi ĉagreniĝis pro la fanfaronuloj, 4Ĉar ili ne havas suferojn de morto, 5Ili ne partoprenas en la zorgoj de homoj, 6Tial ilian kolon ĉirkaŭvolvis fiereco, 7Pro graso elmetiĝis iliaj okuloj, 8Ili mokas, ili parolas malbonintence pri premado; 9Kontraŭ la ĉielon ili levas sian buŝon, 10Tial tien ankaŭ iras Lia popolo, 11Kaj ili diras: Kiel Dio scias? 12Jen tiuj estas malvirtuloj, 13Nur vane mi purigis mian koron 14Kaj mi turmentiĝas ĉiutage 15Se mi intencus paroli kiel ili, 16Mi meditis, por kompreni ĉi tion; 17Ĝis mi venis en la sanktejon de Dio 18Vi starigas ilin sur glitiga loko; 19Kiel momente ili ruiniĝis! 20Simile al sonĝo post la vekiĝo, 21Kiam bolis mia koro 22Tiam mi estis senklerulo kaj mi ne komprenis; 23Sed mi ĉiam estas apud Vi; 24Per Via konsilo Vi min kondukas, 25Kiu estas por mi en la ĉielo? 26Konsumiĝas mia karno kaj mia koro; 27Jen tiuj, kiuj malproksimiĝas de Vi, pereas; 28Sed al mi estas bone, ke mi estas proksima al Dio;