1 2Mi estis muta kaj silenta, mi silentis eĉ pri bono; 3Ekbrulis mia koro en mia interno, 4Sciigu al mi, ho Eternulo, mian finon, 5Jen Vi donis al mi tagojn larĝajn kiel manplato, 6Nur kiel fantomo iras la homo, nur vante li klopodas; 7Kaj nun kion mi devas esperi, mia Sinjoro? 8De ĉiuj miaj pekoj liberigu min, 9Mi mutiĝis, mi ne malfermos mian buŝon, 10Deturnu de mi Vian frapon; 11Se Vi punas homon pro lia krimo, 12Aŭskultu mian preĝon, ho Eternulo, kaj atentu mian krion; 13Lasu min, ke mi vigliĝu,