1Se homo ofte admonita restos obstina, 2Kiam altiĝas virtuloj, la popolo ĝojas; 3Homo, kiu amas saĝon, ĝojigas sian patron; 4Reĝo per justeco fortikigas la landon; 5Homo, kiu flatas al sia proksimulo, 6Per sia pekado malbona homo sin implikas; 7Virtulo penas ekkoni la aferon de malriĉuloj; 8Homoj blasfemantaj indignigas urbon; 9Se saĝa homo havas juĝan aferon kun homo malsaĝa, 10Sangaviduloj malamas senkulpulon; 11Sian tutan koleron aperigas malsaĝulo; 12Se reganto atentas mensogon, 13Malriĉulo kaj procentegisto renkontiĝas; 14Se reĝo juĝas juste malriĉulojn, 15Kano kaj instruo donas saĝon; 16Kiam altiĝas malvirtuloj, tiam multiĝas krimoj; 17Punu vian filon, kaj li vin trankviligos, 18Se ne ekzistas profetaj predikoj, tiam popolo fariĝas sovaĝa; 19Per vortoj sklavo ne instruiĝas; 20Ĉu vi vidas homon, kiu tro rapidas kun siaj vortoj? 21Se oni de infaneco kutimigas sklavon al dorlotiĝado, 22Kolerema homo kaŭzas malpacojn, 23La fiereco de homo lin malaltigos; 24Kiu dividas kun ŝtelisto, tiu malamas sian animon; 25Timo antaŭ homoj faligas en reton; 26Multaj serĉas favoron de reganto; 27Maljusta homo estas abomenaĵo por virtuloj;