1Se homo ofte admonita restos obstina,
2Kiam altiĝas virtuloj, la popolo ĝojas;
3Homo, kiu amas saĝon, ĝojigas sian patron;
4Reĝo per justeco fortikigas la landon;
5Homo, kiu flatas al sia proksimulo,
6Per sia pekado malbona homo sin implikas;
7Virtulo penas ekkoni la aferon de malriĉuloj;
8Homoj blasfemantaj indignigas urbon;
9Se saĝa homo havas juĝan aferon kun homo malsaĝa,
10Sangaviduloj malamas senkulpulon;
11Sian tutan koleron aperigas malsaĝulo;
12Se reganto atentas mensogon,
13Malriĉulo kaj procentegisto renkontiĝas;
14Se reĝo juĝas juste malriĉulojn,
15Kano kaj instruo donas saĝon;
16Kiam altiĝas malvirtuloj, tiam multiĝas krimoj;
17Punu vian filon, kaj li vin trankviligos,
18Se ne ekzistas profetaj predikoj, tiam popolo fariĝas sovaĝa;
19Per vortoj sklavo ne instruiĝas;
20Ĉu vi vidas homon, kiu tro rapidas kun siaj vortoj?
21Se oni de infaneco kutimigas sklavon al dorlotiĝado,
22Kolerema homo kaŭzas malpacojn,
23La fiereco de homo lin malaltigos;
24Kiu dividas kun ŝtelisto, tiu malamas sian animon;
25Timo antaŭ homoj faligas en reton;
26Multaj serĉas favoron de reganto;
27Maljusta homo estas abomenaĵo por virtuloj;