1Pli bona estas seka peco da pano, sed kun trankvileco, 2Saĝa sklavo regos super filo hontinda, 3Fandujo estas por arĝento, kaj forno por oro; 4Malbonfaranto obeas malbonajn buŝojn; 5Kiu mokas malriĉulon, tiu ofendas lian Kreinton; 6Nepoj estas krono por maljunuloj; 7Al malsaĝulo ne konvenas alta parolado, 8Donaco estas juvelo en la okuloj de sia mastro; 9Kiu kovras kulpon, tiu serĉas amikecon; 10Pli efikas riproĉo ĉe saĝulo, 11Malbonulo serĉas nur ribelon; 12Pli bone estas renkonti ursinon, al kiu estas rabitaj ĝiaj infanoj, 13Kiu redonas malbonon por bono, 14La komenco de malpaco estas kiel liberigo de akvo; 15Kiu pravigas malvirtulon, kaj kiu malpravigas virtulon, 16Por kio servas mono en la mano de malsaĝulo? 17En ĉiu tempo amiko amas, 18Homo malsaĝa donas manon en manon, 19Kiu amas malpacon, tiu amas pekon; 20Malica koro ne trovos bonon; 21Kiu naskas malsaĝulon, tiu havas ĉagrenon; 22Ĝoja koro estas saniga; 23Kaŝitajn donacojn akceptas malvirtulo, 24Antaŭ la vizaĝo de prudentulo estas saĝo; 25Filo malsaĝa estas ĉagreno por sia patro, 26Ne estas bone suferigi virtulon, 27Kiu ŝparas siajn vortojn, tiu estas prudenta; 28Eĉ malsaĝulo, se li silentas, estas rigardata kiel saĝulo;