1Pri tio tremas mia koro 2Aŭskultu atente en la bruo Lian voĉon, 3Sub la tutan ĉielon Li kurigas tion, 4Post ĝi ekbruas la tondro; 5Mirinde tondras Dio per Sia voĉo; 6Al la neĝo Li diras: Falu sur la teron; 7Sur la manon de ĉiu homo Li metas sigelon, 8La sovaĝa besto iras en sian kavon 9El la sudo venas ventego, 10De la spiro de Dio venas frosto, 11La nubojn Li pezigas per akvo, 12Li direktas ilin ĉirkaŭen, kien Li volas, 13Ĉu por puno de ia lando, 14Atentu tion, Ijob; 15Ĉu vi scias, kiamaniere Dio agigas ilin 16Ĉu vi komprenas, ĉe la distiro de nubo, 17Kiamaniere viaj vestoj varmiĝas, 18Ĉu vi povas etendi kun Li la ĉielon, 19Sciigu al ni, kion ni devas diri al Li; 20Ĉu estos rakontita al Li tio, kion mi parolas? 21Nun oni ne povas rigardi la lumon, kiu hele lumas en la ĉielo, 22De norde venas oro; 23La Plejpotenculon ni ne povas kompreni. 24Tial respektegas Lin la homoj;