1Aŭskultu do, Ijob, miajn parolojn, 2Jen mi malfermis mian buŝon, 3Ĝuste el mia koro estas miaj paroloj, 4La spirito de Dio min kreis, 5Se vi povas, respondu al mi; 6Jen mi simile al vi estas de Dio; 7Vidu, vi ne bezonas timi min, 8Vi parolis antaŭ miaj oreloj, 9Mi estas pura, sen malbonagoj; 10Jen Li trovis ion riproĉindan en mi, 11Li metis miajn piedojn en ŝtipon; 12Sed en tio vi ne estas prava, mi respondas al vi; 13Kial vi havas pretendon kontraŭ Li pro tio, 14Cetere Dio parolas en unu maniero kaj en alia maniero, 15En sonĝo, en nokta vizio, 16Tiam Li malfermas la orelon de la homoj, 17Por deturni homon de ia faro 18Por ŝirmi lian animon kontraŭ pereo 19Ankaŭ per malsano sur lia lito Li avertas lin, 20Kaj abomenata fariĝas por li en lia vivo la manĝaĵo, 21Lia karno konsumiĝas tiel, ke oni ĝin jam ne vidas; 22Kaj lia animo alproksimiĝas al la pereo, 23Sed se li havas por si anĝelon proparolanton, 24Tiam Li indulgas lin, kaj diras: 25Tiam lia korpo fariĝas denove freŝa, kiel en la juneco; 26Li preĝas al Dio, 27Li rigardas la homojn, kaj diras: 28Li liberigis mian animon, ke ĝi ne iru en pereon, 29Ĉion ĉi tion Dio faras 30Por deturni lian animon de pereo 31Atentu, Ijob, aŭskultu min; 32Se vi havas, kion diri, respondu al mi; 33Se ne, tiam aŭskultu min;