1Kial la Plejpotenculo ne destinis tempojn, 2Oni forŝovas la limojn; 3Oni forkondukas la azenon de orfoj, 4Oni forpuŝas malriĉulojn de la vojo; 5Jen kiel sovaĝaj azenoj ili eliras al sia laboro, por serĉi kaptaĵon; 6Sur fremda kampo ili rikoltas, 7Nudaj ili tradormas la nokton, ĉar ili ne havas veston, 8De la pluvego de la montoj ili malsekiĝas, 9Oni forŝiras orfon de la mamoj, 10Ili iras nudaj, sen vestoj, 11Inter iliaj muroj oni pretigas oleon; 12El la urbo aŭdiĝas ĝemoj de homoj, 13Tiuj homoj estas kontraŭuloj de la lumo; 14Antaŭ tagiĝo leviĝas la mortigisto, 15La okulo de adultulo atendas la krepuskon, 16En mallumo oni faras subfoson sub domoj; 17Ĉar la mallumo estas mateno por ili ĉiuj, 18Tia homo estas malpeza sur la supraĵo de akvo; 19Kiel seka tero kaj varmego englutas neĝan akvon, 20Forgesu lin la interno de lia patrino; 21Li, kiu premas seninfanulinon, kiu ne naskis, 22Kiu eĉ potenculojn maltrankviligas per sia forto, 23Dio donas al ili sendanĝerecon kaj apogon, 24Ili leviĝis alte; sed subite ili ne plu ekzistas; 25Ĉu ne estas tiel?