1Ekparolis Elifaz, la Temanano, kaj diris:¶ 2Ĉu Dion povas instrui homo? 3Ĉu por la Plejpotenculo tio estas utila, se vi estas virta? 4Ĉu pro timo antaŭ vi Li disputos kun vi, 5Via malvirteco estas ja granda, 6Vi prenis de viaj fratoj garantiaĵon vane, 7Al laculo vi ne donis akvon por trinki, 8Per forta brako vi akiris teron, 9Vidvinojn vi foririgis kun nenio, 10Pro tio ĉirkaŭe de vi estas kaptiloj, 11Aŭ pro mallumo vi nenion vidas, 12Ĉu ne estas Dio tie alte en la ĉielo? 13Kaj vi diras: Kion scias Dio? 14La nuboj kovras Lin, kaj Li ne vidas; 15Ĉu vi konservas la vojon antikvan, 16Kiuj estis kaptitaj antaŭtempe, 17Kiuj parolis al Dio: Foriru de ni! 18Kvankam Li plenigis iliajn domojn per bonaĵo. 19La virtuloj vidos kaj ĝojos; 20Certe malaperis nia kontraŭulo, 21Interkonsentu do kun Li, kaj vi havos pacon; 22Prenu el Lia buŝo instruon, 23Se vi revenos al la Plejpotenculo, vi estos konstruita; 24Ĵetu en la polvon la multekostan metalon, 25Tiam la Plejpotenculo estos via oro kaj via brilanta arĝento; 26Ĉar tiam vi havos vian plezuron en la Plejpotenculo, 27Vi preĝos al Li, kaj Li vin aŭskultos; 28Se vi ion decidos, ĝi plenumiĝos ĉe vi; 29Ĉar tiujn, kiuj humiliĝis, Li altigos; 30Ankaŭ tiun, kiu ne estis senkulpa, Li savos;