1Homo, naskita de virino, 2Kiel floro li elkreskas kaj velkas; 3Kaj kontraŭ tia Vi malfermas Viajn okulojn, 4Ĉu povas purulo deveni de malpurulo? Neniu. 5Se liaj tagoj estas difinitaj, la nombro de liaj monatoj estas ĉe Vi; 6Deturnu do Vin de li, ke li estu trankvila, 7Arbo havas esperon, se ĝi estas dehakita, ke ĝi denove ŝanĝiĝos, 8Se ĝia radiko maljuniĝis en la tero, 9Tamen, eksentinte la odoron de akvo, ĝi denove verdiĝas, 10Sed homo mortas kaj malaperas; 11Forfluas la akvo el lago, 12Tiel homo kuŝiĝas, kaj ne plu leviĝas; 13Ho, se Vi kaŝus min en Ŝeol, 14Kiam homo mortas, ĉu li poste povas reviviĝi? 15Vi vokus, kaj mi respondus al Vi; 16Nun Vi kalkulas miajn paŝojn; 17Sigelu en paketo miajn malbonagojn, 18Sed monto, kiu falas, malaperas; 19Ŝtonojn forlavas la akvo, 20Vi premas lin ĝis fino, kaj li foriras; 21Se liaj infanoj estas honorataj, li tion ne scias; 22Nur lia propra korpo lin doloras,