1Kaj jen estas la beno, per kiu benis Moseo, la Dia homo, la Izraelidojn antaŭ sia morto. 2Li diris:¶ 3Vere Li amas la popolojn; 4Instruon transdonis al ni Moseo, 5Kaj li fariĝis reĝo en Jeŝurun, 6Vivu Ruben, kaj li ne mortu; 7Kaj ĉi tion pri Jehuda li diris:¶ 8Kaj pri Levi li diris:¶ 9Kiu diras pri sia patro kaj pri sia patrino: 10Ili instruu Viajn leĝojn al Jakob 11Benu, ho Eternulo, lian forton, 12Pri Benjamen li diris:¶ 13Kaj pri Jozef li diris:¶ 14Kaj per donoj, produktataj de la suno, 15Kaj per la plejbonaĵoj de la antikvaj montoj, 16Kaj per la donoj de la tero kaj de ĝia abundeco. 17Lia unuenaskita bovido estas belega, 18Kaj pri Zebulun li diris:¶ 19La popolojn ili vokas sur la monton; 20Kaj pri Gad li diris:¶ 21Li elrigardis al si komencaĵon, 22Kaj pri Dan li diris:¶ 23Kaj pri Naftali li diris:¶ 24Kaj pri Aŝer li diris:¶ 25Fero kaj kupro estu viaj rigliloj; 26Ne ekzistas simila al Dio, ho Jeŝurun, 27La Dio antikva estas loĝejo, 28Kaj Izrael loĝas sendanĝere, sola; 29Feliĉa vi estas, ho Izrael!