1Psalmus ipsi David, Quarta Sabbati. Deus ultionum Dominus: Deus ultionum libere egit.
2Exaltare qui iudicas terram: redde retributionem superbis.
3Usquequo peccatores Domine: usquequo peccatores gloriabuntur:
4Effabuntur, et loquentur iniquitatem: loquentur omnes, qui operantur iniustitiam?
5Populum tuum Domine humiliaverunt: et hereditatem tuam vexaverunt.
6Viduam, et advenam interfecerunt: et pupillos occiderunt.
7Et dixerunt: Non videbit Dominus, nec intelliget Deus Iacob.
8Intelligite insipientes in populo: et stulti aliquando sapite.
9Qui plantavit aurem, non audiet? aut qui finxit oculum, non considerat?
10Qui corripit gentes, non arguet: qui docet hominem scientiam?
11Dominus scit cogitationes hominum, quoniam vanæ sunt.
12Beatus homo, quem tu erudieris Domine: et de lege tua docueris eum.
13Ut mitiges ei a diebus malis: donec fodiatur peccatori fovea.
14Quia non repellet Dominus plebem suam: et hereditatem suam non derelinquet.
15Quoadusque iustitia convertatur in iudicium: et qui iuxta illam omnes qui recto sunt corde.
16Quis consurget mihi adversus malignantes? aut quis stabit mecum adversus operantes iniquitatem?
17Nisi quia Dominus adiuvit me: paulominus habitasset in inferno anima mea.
18Si dicebam: Motus est pes meus: misericordia tua Domine adiuvabat me.
19Secundum multitudinem dolorum meorum in corde meo: consolationes tuæ lætificaverunt animam meam.
20Numquid adhæret tibi sedes iniquitatis: qui fingis laborem in præcepto?
21Captabunt in animam iusti: et sanguinem innocentem condemnabunt.
22Et factus est mihi Dominus in refugium: et Deus meus in adiutorium spei meæ.
23Et reddet illis iniquitatem ipsorum: et in malitia eorum disperdet eos: disperdet illos Dominus Deus noster.