1In finem, Psalmus David, Canticum Hieremiæ, et Ezechielis populo transmigrationis, cum inciperent exire.
2Te decet hymnus Deus in Sion: et tibi reddetur votum in Ierusalem.
3Exaudi orationem meam: ad te omnis caro veniet.
4Verba iniquorum prævaluerunt super nos: et impietatibus nostris tu propitiaberis.
5Beatus, quem elegisti, et assumpsisti: inhabitabit in atriis tuis. Replebimur in bonis domus tuæ: sanctum est templum tuum,
6mirabile in æquitate. Exaudi nos Deus salutaris noster, spes omnium finium terræ, et in mari longe.
7Præparans montes in virtute tua, accinctus potentia:
8qui conturbas profundum maris sonum fluctuum eius. Turbabuntur gentes,
9et timebunt qui habitant terminos a signis tuis: exitus matutini et vespere delectabis.
10Visitasti terram et inebriasti eam: multiplicasti locupletare eam. Flumen Dei repletum est aquis, parasti cibum illorum: quoniam ita est præparatio eius.
11Rivos eius inebria, multiplica genimina eius: in stillicidiis eius lætabitur germinans.
12Benedices coronæ anni benignitatis tuæ: et campi tui replebuntur ubertate.
13Pinguescent speciosa deserti: et exultatione colles accingentur.
14Induti sunt arietes ovium, et valles abundabunt frumento: clamabunt, etenim hymnum dicent.