1In finem, in carminibus. Intellectus David.
2Exaudi, Deus, orationem meam,
3intende mihi, et exaudi me.
4a voce inimici, et a tribulatione peccatoris.
5Cor meum conturbatum est in me,
6Timor et tremor venerunt super me,
7Et dixi : Quis dabit mihi pennas sicut columbæ,
8Ecce elongavi fugiens,
9Exspectabam eum qui salvum me fecit
10Præcipita, Domine ; divide linguas eorum :
11Die ac nocte circumdabit eam super muros ejus iniquitas ;
12et injustitia :
13Quoniam si inimicus meus maledixisset mihi,
14Tu vero homo unanimis,
15qui simul mecum dulces capiebas cibos ;
16Veniat mors super illos,
17Ego autem ad Deum clamavi,
18Vespere, et mane, et meridie, narrabo, et annuntiabo ;
19Redimet in pace animam meam ab his qui appropinquant mihi :
20Exaudiet Deus, et humiliabit illos,
21Extendit manum suam in retribuendo ;
22divisi sunt ab ira vultus ejus,
23Jacta super Dominum curam tuam, et ipse te enutriet ;
24Tu vero, Deus, deduces eos in puteum interitus.