1In finem, pro susceptione matutina. Psalmus David.
2Deus, Deus meus, respice in me : quare me dereliquisti ?
3Deus meus, clamabo per diem, et non exaudies ;
4Tu autem in sancto habitas, laus Israel. ¶
5In te speraverunt patres nostri ;
6Ad te clamaverunt, et salvi facti sunt ;
7Ego autem sum vermis, et non homo ;
8Omnes videntes me deriserunt me ;
9Speravit in Domino, eripiat eum :
10Quoniam tu es qui extraxisti me de ventre,
11In te projectus sum ex utero ;
12ne discesseris a me,
13Circumdederunt me vituli multi ;
14Aperuerunt super me os suum,
15Sicut aqua effusus sum,
16Aruit tamquam testa virtus mea,
17Quoniam circumdederunt me canes multi ;
18dinumeraverunt omnia ossa mea.
19Diviserunt sibi vestimenta mea,
20Tu autem, Domine, ne elongaveris auxilium tuum a me ;
21Erue a framea, Deus, animam meam,
22Salva me ex ore leonis,
23Narrabo nomen tuum fratribus meis ;
24Qui timetis Dominum, laudate eum ;
25Timeat eum omne semen Israel,
26Apud te laus mea in ecclesia magna ;
27Edent pauperes, et saturabuntur,
28Reminiscentur et convertentur ad Dominum universi fines terræ ;
29quoniam Domini est regnum,
30Manducaverunt et adoraverunt omnes pingues terræ ;
31Et anima mea illi vivet ;
32Annuntiabitur Domino generatio ventura ;