1Respondens autem Job, dixit :
2Utinam appenderentur peccata mea quibus iram merui,
3Quasi arena maris hæc gravior appareret ;
4quia sagittæ Domini in me sunt,
5Numquid rugiet onager cum habuerit herbam ?
6aut poterit comedi insulsum, quod non est sale conditum ?
7Quæ prius nolebat tangere anima mea,
8Quis det ut veniat petitio mea,
9et qui cœpit, ipse me conterat ;
10Et hæc mihi sit consolatio, ut affligens me dolore, non parcat,
11Quæ est enim fortitudo mea, ut sustineam ?
12Nec fortitudo lapidum fortitudo mea,
13Ecce non est auxilium mihi in me,
14Qui tollit ab amico suo misericordiam,
15Fratres mei præterierunt me,
16Qui timent pruinam,
17Tempore quo fuerint dissipati, peribunt ;
18Involutæ sunt semitæ gressuum eorum ;
19Considerate semitas Thema, itinera Saba,
20Confusi sunt, quia speravi :
21Nunc venistis ;
22Numquid dixi : Afferte mihi,
23vel : Liberate me de manu hostis,
24Docete me, et ego tacebo :
25Quare detraxistis sermonibus veritatis,
26Ad increpandum tantum eloquia concinnatis,
27Super pupillum irruitis,
28Verumtamen quod cœpistis explete :
29Respondete, obsecro, absque contentione ;
30Et non invenietis in lingua mea iniquitatem,