1Respondens autem Sophar Naamathites, dixit :
2Numquid qui multa loquitur, non et audiet ?
3Tibi soli tacebunt homines ?
4Dixisti enim : Purus est sermo meus,
5Atque utinam Deus loqueretur tecum,
6ut ostenderet tibi secreta sapientiæ,
7Forsitan vestigia Dei comprehendes,
8Excelsior cælo est, et quid facies ?
9Longior terra mensura ejus,
10Si subverterit omnia, vel in unum coarctaverit,
11Ipse enim novit hominum vanitatem ;
12Vir vanus in superbiam erigitur,
13Tu autem firmasti cor tuum,
14Si iniquitatem quæ est in manu tua abstuleris a te,
15tunc levare poteris faciem tuam absque macula ;
16Miseriæ quoque oblivisceris,
17Et quasi meridianus fulgor consurget tibi ad vesperam ;
18Et habebis fiduciam, proposita tibi spe :
19Requiesces, et non erit qui te exterreat ;
20Oculi autem impiorum deficient,