1In illo tempore, ait Dominus,
2et expandent ea ad solem, et lunam,
3Et eligent magis mortem quam vitam,
4Et dices ad eos : Hæc dicit Dominus :
5Quare ergo aversus est populus iste in Jerusalem
6Attendi, et auscultavi :
7Milvus in cælo cognovit tempus suum :
8Quomodo dicitis : Sapientes nos sumus,
9Confusi sunt sapientes ;
10Propterea dabo mulieres eorum exteris,
11Et sanabant contritionem filiæ populi mei ad ignominiam,
12Confusi sunt, quia abominationem fecerunt :
13Congregans congregabo eos, ait Dominus.
14Quare sedemus ?
15Exspectavimus pacem, et non erat bonum :
16A Dan auditus est fremitus equorum ejus ;
17Quia ecce ego mittam vobis serpentes regulos,
18Dolor meus super dolorem,
19Ecce vox clamoris filiæ populi mei de terra longinqua :
20Transiit messis, finita est æstas,
21Super contritione filiæ populi mei contritus sum, et contristatus :
22Numquid resina non est in Galaad ?