1εις το τελος ψαλμος τω δαυιδ εξελου με κυριε εξ ανθρωπου πονηρου απο ανδρος αδικου ρυσαι με 2οιτινες ελογισαντο αδικιας εν καρδια ολην την ημεραν παρετασσοντο πολεμους 3ηκονησαν γλωσσαν αυτων ωσει οφεως ιος ασπιδων υπο τα χειλη αυτων διαψαλμα 4φυλαξον με κυριε εκ χειρος αμαρτωλου απο ανθρωπων αδικων εξελου με οιτινες ελογισαντο υποσκελισαι τα διαβηματα μου 5εκρυψαν υπερηφανοι παγιδα μοι και σχοινια διετειναν παγιδας τοις ποσιν μου εχομενα τριβου σκανδαλον εθεντο μοι διαψαλμα 6ειπα τω κυριω θεος μου ει συ ενωτισαι κυριε την φωνην της δεησεως μου 7κυριε κυριε δυναμις της σωτηριας μου επεσκιασας επι την κεφαλην μου εν ημερα πολεμου 8μη παραδως με κυριε απο της επιθυμιας μου αμαρτωλω διελογισαντο κατ εμου μη εγκαταλιπης με μηποτε υψωθωσιν διαψαλμα 9η κεφαλη του κυκλωματος αυτων κοπος των χειλεων αυτων καλυψει αυτους 10πεσουνται επ αυτους ανθρακες εν πυρι καταβαλεις αυτους εν ταλαιπωριαις ου μη υποστωσιν 11ανηρ γλωσσωδης ου κατευθυνθησεται επι της γης ανδρα αδικον κακα θηρευσει εις διαφθοραν 12εγνων οτι ποιησει κυριος την κρισιν του πτωχου και την δικην των πενητων 13πλην δικαιοι εξομολογησονται τω ονοματι σου και κατοικησουσιν ευθεις συν τω προσωπω σου