1εις το τελος ψαλμος τω δαυιδ εξελου με κυριε εξ ανθρωπου πονηρου απο ανδρος αδικου ρυσαι με
2οιτινες ελογισαντο αδικιας εν καρδια ολην την ημεραν παρετασσοντο πολεμους
3ηκονησαν γλωσσαν αυτων ωσει οφεως ιος ασπιδων υπο τα χειλη αυτων διαψαλμα
4φυλαξον με κυριε εκ χειρος αμαρτωλου απο ανθρωπων αδικων εξελου με οιτινες ελογισαντο υποσκελισαι τα διαβηματα μου
5εκρυψαν υπερηφανοι παγιδα μοι και σχοινια διετειναν παγιδας τοις ποσιν μου εχομενα τριβου σκανδαλον εθεντο μοι διαψαλμα
6ειπα τω κυριω θεος μου ει συ ενωτισαι κυριε την φωνην της δεησεως μου
7κυριε κυριε δυναμις της σωτηριας μου επεσκιασας επι την κεφαλην μου εν ημερα πολεμου
8μη παραδως με κυριε απο της επιθυμιας μου αμαρτωλω διελογισαντο κατ εμου μη εγκαταλιπης με μηποτε υψωθωσιν διαψαλμα
9η κεφαλη του κυκλωματος αυτων κοπος των χειλεων αυτων καλυψει αυτους
10πεσουνται επ αυτους ανθρακες εν πυρι καταβαλεις αυτους εν ταλαιπωριαις ου μη υποστωσιν
11ανηρ γλωσσωδης ου κατευθυνθησεται επι της γης ανδρα αδικον κακα θηρευσει εις διαφθοραν
12εγνων οτι ποιησει κυριος την κρισιν του πτωχου και την δικην των πενητων
13πλην δικαιοι εξομολογησονται τω ονοματι σου και κατοικησουσιν ευθεις συν τω προσωπω σου