1Ijob respondis kaj diris:¶ 2Certe, mi scias, ke tiel estas; 3Se li volus havi kun Li juĝan disputon, 4Li estas saĝa per Sia koro kaj potenca per Sia forto; 5Li forŝovas montojn, kaj ili eĉ ne rimarkas, 6Li skuas la teron de ĝia loko, 7Li diras al la suno, kaj ĝi ne leviĝas, 8Li sola etendas la ĉielon, 9Li kreis la Grandan Ursinon, Orionon, kaj Plejadojn, 10Li faras neesploreblajn grandaĵojn, 11Jen Li preteriros preter mi, kaj mi tion eĉ ne vidos; 12Kiam Li kaptas, kiu malpermesus al Li? 13Li estas Dio, kaj Lian koleron oni ne povas haltigi; 14Des pli ĉu mi povus respondi al Li, 15Eĉ se mi estus prava, mi ne respondus; 16Se mi vokus kaj Li respondus, 17Li, kiu povas frakasi min per ventego 18Li ne permesas al mi trankviligi mian spiriton, 19Se oni volas forton, Li estas potenca; 20Se mi montros mian pravecon, mia propra buŝo min kondamnos; 21Mi estas senkulpa; mi ne zorgas pri mia animo, 22Ĉio estas egala; tial mi diras: 23Kiam vipo subite ekbatas, 24La tero estas transdonita en la manon de malpiulo; 25Miaj tagoj estis pli rapidpiedaj ol kuristo; 26Ili forkuris, kiel ŝipetoj el kano, 27Se mi ekpensas: Mi forgesos mian plendon, 28Tiam mi ektremas pro ĉiuj miaj suferoj; 29Mi restos ja malprava; 30Se mi lavus min per neĝa akvo 31Eĉ tiam Vi trempus min en koto, 32Ĉar Li ne estas homo simile al mi, 33Ne ekzistas inter ni arbitracianto, 34Li forigu de mi Sian vergon, 35Tiam mi ekparolos, kaj ne timos Lin,