1Elihu parolis plue, kaj diris:¶ 2Aŭskultu, saĝuloj, miajn vortojn; 3Ĉar la orelo esploras la parolon, 4Decidon ni elektu al ni; 5Ĉar Ijob diris: Mi estas prava, 6En mia juĝa afero mi estas refutata; 7Kiu homo estas simila al Ijob, 8Kaj li estas preta aliĝi al malbonaguloj 9Ĉar li diras: Homo ne havas utilon, 10Tial aŭskultu min, ho saĝaj homoj: 11Sed Li repagas al homo laŭ liaj agoj, 12Vere, Dio ne malbonagas, 13Kiu komisiis al Li la teron? 14Se Li pensus nur pri Si, 15Tiam pereus absolute ĉiu karno, 16Se vi havas prudenton, aŭskultu ĉi tion; 17Ĉu povas regi malamanto de justeco? 18Ĉu oni povas diris al reĝo: Sentaŭgulo; 19Sed Li ne atentas la vizaĝon de princoj, 20Momente ili mortas, noktomeze ili tumultiĝas kaj malaperas; 21Ĉar Liaj okuloj estas super la vojoj de homo, 22Ne ekzistas mallumo nek ombrego, 23Li ne bezonas multe klopodi kun homo, 24Li pereigas la fortulojn sennombre 25Ĉar Li scias iliajn farojn; 26Kiel malpiulojn Li frapas ilin sur loko, kie ĉiuj vidas; 27Pro tio, ke ili forturniĝis de Li 28Sed venigis al Li la kriadon de malriĉulo, 29Se Li kvietigas, tiam kiu povas ribeligi? 30Por ke ne regu homo hipokrita, 31Al Dio oni devas diri: 32Kion mi ne vidas, pri tio instruu min; 33Ĉu konforme al via opinio Li devas repagi? 34Saĝaj homoj diros al mi, 35Ijob parolas malsaĝe, 36Ho, se Ijob estus elprovita ĝis la fino, 37Ĉar al sia peko li aldonas blasfemon;